کلمه- آل طاها: انتشار گزارشی با عنوان «گزارش بررسی غائله اسرائیلی آمریکایی ۲۵ بهمن ۱۳۸۹» در مجلس اگرچه ۲ هفته پس از ۲۵ بهمن اتفاق افتاد، اما روح الله حسینیان خیلی زود‌تر «محتوای و هدف و تهیه کنندگان» اصلی آن را لو داده بود. بعید است هیچ کدام از گزارش‌ها و تحقیق‌های مجلس- اگر از اساس بشود بر آن نام گزارش و بررسی نهاد- به این سرعت تهیه، تکمیل و منتشر شده باشند. «متن مشفقانه و کیهانی» این گزارش اظهر من الشمس است و اگر کسی تنها به استناد همین گزارش مجلس هشتم را یک مجلس برکشیده و فرمایشی بخواند پر بیراه نگفته است. فارغ از اسامی تهیه کنندگان و جدا از رفتارهای معنادار مجلسیان در دو هفتهٔ اخیر، تصریح چند نکته در متن گزارش، این موضوع را به آشکار‌تر می‌کند.

۱. گزارش مجلس به کرات از از «اسناد اطلاعاتی» و «منابع و مستندات دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی» می‌گوید. اسنادی که ظاهراً دخالت کشورهایی چون آمریکا، اسرائیل و انگلیس را در تجمع ۲۵ بهمن و سازمان دهی جنبش سبز نشان می‌دهد. اما متن گزارش حاوی هیچ سندی نیست و در عوض در یک‌بند از آن به نمونه‌هایی از مقاله‌ها و مصاحبه‌های منتشره در رسانه‌های عمومی اشاره شده است. به نظر می‌رسد منظور تهیه کنندگان از اسناد اطلاعاتی همین تحلیل‌های مطبوعاتی و مصاحبه‌های عمومی باشد که در این صورت نشان می‌دهد تهیه کنندگان نه تنها سندی برای مدعای خود نداشته‌اند بلکه از فرط اضطرار و از سر ناچاری به این نوشته‌ها متوسل شده‌اند. نوشته‌هایی که معلوم نیست اگر از «منابع و مستندات اطلاعاتی و امنیتی» سازمان‌های جاسوسی محسوب می‌شوند چرا این گونه در عرصهٔ عمومی انتشار یافته‌اند. این رویکرد مجلس برای مستند سازی مدعیات و به کرسی نشاندن اتهامات پیش از هر چیز یادآور روش پرونده سازی حسین شریعتمداری در کیهان و دستان خالی حیدر مصلحی در مقام وزارت اطلاعات و سخنان سردار مشفق در سخنرانی مشهور است. بی‌دلیل نیست که گزارش مجلس روز بعد، تی‌تر یک کیهان شده است و شریعتمداری نتوانسته است شعف خود را در تاثیر مستقیم و غیر مستقیم بر تهیه این گزارش پنهان کند.

۲. هیات ویژه مجلس اگرچه به منظور بررسی وقایع ۲۵ بهمن تشکیل شده و وظیفه خود را «بررسی غائله اسرائیلی آمریکایی ۲۵ بهمن ۱۳۸۹» دانسته است اما در تهیه سریع السیر گزارش، پا را از موضوع ۲۵ بهمن بسیار فرا‌تر گذاشته است تا جایی که سران سه قوه را به وحدت فرا می‌خواند و خواص را توصیه می‌کند که مواضع دو پهلوی خود را اصلاح کنند و سکوت خود را بشکنند. گزارش آنجا که انتظار خود را به «مسئولان نظام جمهوری اسلامی خصوصاً سران سه قوه» ابلاغ می‌کند فرا‌تر از قوا و در جایگاه تنظیم کننده روابط بین قوا قرار گرفته است. جایگاهی که در قانون اساسی تنها به مقام رهبری اختصاص دارد.

۳. گزارش مجلس ذیل یک بند با عنوان «اعمال مجرمانه و منحرفانه خائنین» به فهرست مبهمی اشاره کرده است که ظاهراً باید نمونه‌های از اعمال و رفتار انجام شده درتجمع ۲۵ بهمن باشند و یا به آن منتهی شوند. مواردی که از «اعلام حمایت‌ها و مصاحبه‌های سردمداران کشورهای استکباری» تا «انفجار خط لولهٔ گاز قم!!!» و «استفاده از سلاح گرم برای شهادت صانع ژاله و محمد مختاری» را شامل می‌شود. گزارش تاکید کرده است که این موارد بر اساس‌‌ همان «منابع و مستندات دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی!» بدست آمده‌اند. اگرچه معلوم نیست اظهار نظر و حتی حمایت ظاهری یک مقام در یک کشور خارجی چگونه می‌تواند برای یک فرد یا افراد در داخل کشور عمل مجرمانه محسوب شود اما معلوم است که مجلسیان شایعات خود ساخته را در خصوص شهادت صانع ژاله باور کرده‌اند و لوله‌های گاز شهر قم و انفجار آن‌ها در چند روز پیش و چند صد کیلومتر دور‌تر از میدان آزادی، تنها دستاویز آن‌ها شده است. تهیه کنندگان متن بی‌خبر بوده‌اند که دست کم انتشار همین سه مولفهٔ پوچ در یک سند رسمی، می‌تواند شاخصی برای پوچ بودن اصل گزارش و بی‌گناهی شرکت کنندگان در تجمع ۲۵ بهمن در پیشگاه افکار عمومی و آیندگان و تاریخ باشد.

۴. ترس نشانه‌ای از جهل است و مواجههٔ تهیه کنندگان گزارش مجلس با اینترنت و شبکه‌های اطلاع رسانی و فضای مجازی به نوعی است که از یک طرف «عدم شناخت» و از طرفی دیگر «میزان هراس» تهیه کنندگان در آن موج می‌زند. مجلسی‌ها وقتی از «ده‌ها شبکه اینترنتی، ده‌ها هزار ایمیل و بیش از یک میلیون و دویست هزار پیامک» گفته‌اند، معلوم است که نه از حجم ایمیل‌ها و کمپین‌های مجازی (شبکه اینترنتی!) و اس‌ام اس‌ها خبر دارند و نه به ساختار این گونه مبادلات الکترونیکی توجه کرده‌اند. ارسال ده‌ها هزار ایمیل و تاسیس ده‌ها کمپین مجازی کمتر از آن است که آقایان بخواهند از آن بهراسند. در دنیایی که روزانه ۲۹۴ میلیارد ایمیل جابجا می‌شود، هراس آقایان از ده‌ها هزار ایمیل تنها نشان بی‌خبری و دوری از جهان واقعی و زندگی در فضای کوچکی است که هر روز به کرهٔ شمالی شبیه‌تر می‌شود.

۵. در متن گزارش بیش از ۱۵ بار از واژهٔ «ضد انقلاب» استفاده شده است و تهیه کنندگان با تاکید خاص بر این واژه کوشیده‌اند با تنفیذ این واژه مصدایق و تعاریف جدیدی برای آن معرفی کنند؛ مصادیق و تعاریف جدیدی که بتواند انقلابی‌ترین یاران امام و انقلاب و نظام را هم پوشش دهد!. پیش‌تر محسنی اژه‌ای هم در نخستین واکنش خود به تجمع ۲۵ بهمن از این واژه کمک گرفته بود و شریعتمداری و حسینیان هم آن را به کار گرفته بودند تا ناخواسته و ندانسته با معرفی ضد انقلاب‌های جدید، حاملان یک انقلاب علیه انقلاب اسلامی باشند. ظاهراً قرار و فرمان بر این است که «ضد انقلاب» کلید واژهٔ هجوم هماهنگ و سراسیمهٔ ارکان حکومت به جنبش سبز باشد. کلید واژه‌ای که ماهیت اتفاق ۲۲ خرداد را به تمامی آشکار می‌کند. کلید واژه‌ای که «گزارش سفارشی» مجلسیان را بدجوری لو می‌دهد.